สงสารคนสวน คนนี้จัง ตื่นแต่เช้ารดนำ้ต้นไม้ กวาดสนาม ทำหน้าที่เหมือนภารโรงทุกอย่างแต่ต้องไปเช่าห้องอยู่นอกโรงเรียน  เหล้าก็ไม่กิน บุหรี่ก็ไม่ดูด กิริยามายาท คำพูดคำจาก็ดี มีสัมมาคารวะ สายหน่อยต้องรีบกลับไปรับลูกไปโรงเรียน ซึ่งมีลูก 3 คนที่ห้องเช่าลูกก็ ยังเล็กทั้ง 3 คนเลย เข้าโรงเรียนทั้ง 3 คน รายจ่ายเยอะ เงินเดือนน้อย ขี่จักรยานเอาลูกมาโรงเรียน ลูกซ้อนท้าย 2 คน อีกมือหนึ่งอุ้มเจ้าตัวเล็ก ขี่จักยานมือเดียว เห็นแล้วหน้าเศร้า เจอหน้าเซเวนบ่อยๆกลัวจักรยานจะควำ่สักวัน  ผู้ใหญ่ หรือเจ้านายไม่ได้ให้ความสนใจ หรือเห็นใจเลยหรือ อยู่มาก็นาน ห้องร้างแถวโรงเพาะเห็ดก็มี ให้เขามาช่วยเฝ้าโรงเรียนอีกซักด้านหนึ่ง ผักจะได้เขียว งามตลอดทั้งปี มาประเมินที เห็นมีแต่ผักชี หัวหน้าใหญ่ ครูเกษตร ผู้มีนำ้ใจ ไม่เห็นอกเห็นใจเขาบ้างเลย เดินแต่ตามหลังผู้ใหณ่ ไม่หันมาดูลูกน้องบ้างเลย คิดว่าสงสารคนบ้านเดียวกันถ้ารักกันจริง ช่วยหน่อยเถอะครับจะกราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูง