.........ค้นเน็ทไปเรื่อย  ไม่คิดว่า วันนึงจะได้เห็นเว็บของโรงเรียนเก่านะ   ดีใจจัง  ภาพเก่าๆ มันเลยผุดมาในสมองเต็มไปหมดเลย   ภาพเด็กๆ กำลังเล่นเตะบอลกันอยู่ แล้วต้องรีบวิ่งไปเข้าแถวเตรียมเคารพธงชาิติตอนได้ยินเพลง สยามมานุสติ   ภาพเด็กๆ  ต่อคิวเพื่อรับอาหารจากจานหลุม  ลุ้นกันว่ากับข้าววันนี้เป็นอะไร  มีผลไม้อะไร 55555  เห็นภาพนักเรียนทั้งโรงเรียนมานั่งสวดมนต์กันทุกวันศุกร์ในโรงอาหาร  เห็นแปลงผักที่อยู่หลังโรงเรียน มีเด็กๆมานั่งลุ้นกันว่าผักคะน้าของตัวเองที่ปลูกมันจะขึ้นใหม   เห็นต้นยูคาลิปตัสเรียงรายรอบโรงเรียน  เห็นการแข่งกีฬาสี แดง เหลือง น้ำเงิน เขียว 55555   มีความสุขจัง   เห็นภาพ ครูประคอง  ดุนักเรียนอยู่   ครูดิเรก จัดประกวดวาดภาพและเรียงความ เห็นขวดลิงสตัฟท์ในขวดยาดองในห้องทดลองวิทยาศาสตร์ของครูสุทธิศิลป์   เห็นครูสุระ อ่านนำสวดมนต์ให้นักเรียน  เห็นห้องสมุดที่มีการ์ตูนชัยพฤกษ์  ทาร์ซานกับเจ้าจุ่น  เห็นครูสุดารัตน์สอนนักเรียนทำดอกไม้พลาสติก   เห็นท่าน ผอ. มารศรี สุธานิธิ  เดินตรวจงานอยู่  เห็นครู วิเชียร นั่งสอนภาษาอังกฤษอย่างตั้งใจ   เห็นงานชุมนุมรอบกองไฟ  เห็นเด็กๆในชุดลูกเสือสามัญและสำรองที่หัวเข็มขัดต้องมันแวววาวเป็นสีทองกันทุกคน  เห็นงานโรงเรียน   เห็นยุ้ย ญาติเยอะ มาแสดงตั้งแต่ยังเป็นเด็กตัวเล็ก......เห็นเพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน  กนกศักดิ์ , ไพโรจน์,อารีย์, ภารดี, ไวกูล, อังคณา ,สิทธิพร ฯลฯ ....นึกมาถึงตรงนี้แล้ว  น้ำตามันจะใหล  เป็นช่วงนึงที่มีความสุขมากๆในชีวิตเลยจริงๆ    .....ขอบคุณคุณครูทุกท่านที่อบรมสั่งสอนพวกเรามา เมื่อถึงเวลา ทุกคนก็ต้องแยกย้ายไปตามจังหวะชีวิตของแต่ละคน   บางคนก็อาจไปได้ดิบได้ดี  หรือบางคนอาจจะไม่ประสบความสำเร็จกับชีวิตนัก  นั่นก็สุดแท้แต่เส้นทางของแต่ละคนจะเลือกเดินกันไป   แต่อย่างน้อยครั้งนึง พวกเราได้มาใช้ชีวิตร่วมกันที่นี่  เคหะทุ่งสองห้องวิทยา 1  .....ขอบคุณที่ไม่เคยย่อท้อกับลูกศิษย์ดื้อๆอย่างเรา  ขอบคุณที่ทำให้เราได้พบเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ กันที่นี่   ขอบคุณทุกคำสอนและคำอบรมให้กับเราอย่างดีเสมอมา  ....ขอบคุณ  ขอบคุณ  ขอบคุณ  ......รักและคิดถึง คว1 เสมอครับผม

คิดถึงคุณครูทุกท่านครับผม  ขอให้ท่านจงประสบแต่สิ่งดีดี  โรคภัยไข้เจ็บอย่าได้เบียดเบียน ไม่เหนื่อยกับชีวิต  คิดหวังสิ่งใดขอให้สมดังใจปรารถนาทุกประการ..........ครับผม

.....................จากศิษย์เก่าเคหะทุ่งสองห้องวิทยา 1 รุ่น 3  คนนึงครับผม........

ปล.   ฝากข่าวถึงอังคนา ป.6 รุ่น 3 หน่อย  ถ้าเธอได้อ่านข้อความตรงนี้  อยากจะบอกว่า  ฉันชอบเธอว่ะ ชอบมาก  ตั้งแต่ ป.3 แล้ว แต่ตอนนั้น ฉันยังเด็ก แก่แดดมากมันจะไม่ดี  แล้วไอ้พวกไวกูลมันชอบล้อด้วย  ฉันก็เลยต้องทำเป็นว่าเกลียดเธออ่ะ 555555   วันนี้เธอคงจะมีครอบครัวอยู่ที่ใหนไปแล้วล่ะ ยังไงก็ขอให้เธอมีความสุขมากๆนะ  เธอจำฉันไม่ได้แล้วล่ะ  เพราะฉันหัวล้าน ลงพุง ไปหมดแล้ว 55555  .....

...........ขอบคุณโรงเรียนนี้ทำให้ผมมีความสุขมากที่สุดครั้งนึงในชีวิตครับผม......