วัดหลักสี่

วัดหลักสี่เป็นพระอารามหลวงที่สำคัญมีเพียงแห่งเดียวในพื้นที่เขตหลักสี่ สร้างขึ้นในสมัยชาวรามัญอพยพมาจากเมืองหงสาวดี(พะโค๊ะ) ตอนต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ประมาณ พ.ศ.2421 เนื่องจากมีพระธุดงค์ชื่อ อาจารย์เริ่มเป็นพระมอญมาปักกลด บริเวณที่ตั้งของวัด บรรดาชาวบ้านทั้งพุทธเชื้อสายรามัญและอื่นๆ คิดสร้างวัดและนิมนต์พระอาจารย์เริ่ม ให้อยู่เป็นเจ้าอาวาส เดิมชื่อ "วัดหลวงพ่อเริ่ม" ต่อมาจึงเปลี่ยนชื่อเป็น "วัดหลักสี่' เป็นวัดที่ได้รับคัดเลือกจากกรมการศาสนาให้เป็นวัดพัฒนาตัวอย่างดีเด่นในเขตกรุงเทพมหานคร ในปี พ.ศ. 2534 คือมีการพัฒนาทั้งทางด้านถาวรวัตถุ พัฒนาการศึกษาทั้งแผนกธรรมและบาลี ตลอดจนพัฒนาจิตใจ จนวัดหลักสี่นั้นมีความเจริญรุ่งเรืองมาจนทุกวันนี้

วิหารหลวงปู่ขาว

วิหารหลวงปู่ขาวเป็นสถานที่ประดิษฐานรูปปั้นหลวงปู่ขาว พระเกจิอาจารย์ชื่อดังเป็นที่เคารพนับถือของพุทธศาสนิกชนทั่วไป เป็นผู้สร้างความเจริญให้กับวัดหลักสี่ ผู้สร้างศาลาการเปรียญ มณฑป พระสถูปเจดีย์เพื่อประดิษฐานรอยพระพุทธบาทจำลอง ท่านเป็นเจ้าอาวาสรูปที่สองของวัดหลักสี่ ต่อจากพระอาจารย์เริ่ม หลวงปู่ขาวมีกำเหนิดเป็นชาวมอญ กำพร้าบิดามารดา มีญาติอุปถัมภ์ เมื่ออายุครบบวชได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ เล่าขานกันว่า หลวงปู่ขาวเป็นศิษย์ของพระอาจารย์เริ่ม ซึ่งเป็นพระเถระยุคเก่าที่มีมนต์คาถาขลังมาก พระพุทธเจ้าหลวง (พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว) ได้เคยทรงประทับพลับพลาโคนต้นมะขวิดเพื่อนมัสการหลวงปู่ขาว เมื่อครั้งเสด็จทางชลมารคเปิดคลองเปรมประชากร

องค์พระเจดีย์บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ

พระบรมสารีริกธาตุมีทั้งหมด2ชั้นชั้นบนเป็นที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุที่ฝนังเจดีย์มีภาพจิตกรรมฝาผนังที่งดงามโดยเฉลิมชัย โฆสิตพิพัฒน์ ศิลปินร่วมสมัยผู้มีชื่อเสียงระดับชาติ ชั้นล่างเป็นที่ปฏิบัติธรรมของพระภิกษุสามเณร และพุทธศาสนิกชนทั่วไป